Alleen met je kind door Afrika reizen. In een 4x4 met daktent, dwars door de bush, op zoek naar olifanten en leeuwen. Klinkt dat als iets voor waaghalzen? Misschien. Maar in de meivakantie deed ik het gewoon: samen met mijn 15-jarige zoon reed ik van Johannesburg naar de Victoriawatervallen en het werd een ervaring om nooit te vergeten.
Jaren geleden werkte ik als reisleidster in Zimbabwe en Botswana. Dat Afrika in mijn hart zit, is dus geen verrassing. Maar deze keer reisde ik niet voor mijn werk, en ook niet in een groep. Deze keer was het gewoon ik en mijn zoon. Mijn partner had geen behoefte om mee te gaan, maar dat hield mij niet tegen. Alleenstaande moeders (of vaders), geloof me: dit kun je echt. Botswana met kinderen is avontuurlijk, veilig en verrassend goed te doen. En eerlijk? Ik zou het zo weer doen.
Aankomst & eerste kilometers in Afrika
We vlogen met Ethiopian Airlines vanaf Brussel, met een korte overstap in Addis Abeba. Betaalbaar én efficiënt. In Pretoria stond onze 4x4 Toyota Hilux met daktent al klaar. Geen standaard huurauto, dus we kregen een uitgebreide instructie over hoe alles werkt: van het opzetten van de daktent tot het gebruik van de bandenpomp. Ook het verwisselen van een band kwam aan bod.
Mijn zoon werd er volop bij betrokken, wat hem meteen enthousiast maakte. Het links rijden was even wennen, maar dankzij de automaat en een 4x4-training die ik vooraf in Nederland had gevolgd, reed ik met vertrouwen weg. Een aanrader voor iedereen die dit avontuur aangaat.
Eerste wildervaring in Marakele National Park
Na een nachtje bij familie in Pretoria begonnen we echt aan onze safari. Eerst boodschappen inslaan voor de komende dagen, en dan op naar Marakele National Park: een kleiner park, maar met volop wild. We zagen al snel giraffen, en op de camping liepen zebra’s gewoon langs. We kookten op een houtvuur en sliepen voor het eerst in onze daktent. Wakker worden met het geluid van de bush: onvergetelijk.
Op naar Botswana en oog in oog met leeuwen
De grensovergang naar Botswana verliep soepel. Onze eerste bestemming was Serolo Safari Camp in Tuli Block. Een luxe afwisseling: safaritent, gamedrives met gids en alle maaltijden inbegrepen. Tijdens onze eerste gamedrive zagen we olifanten én een groep leeuwen die net een eland hadden gedood. Indrukwekkend en soms ook even slikken, maar vooral ontzettend bijzonder.
De volgende ochtend gingen we opnieuw op pad met de gids. Perfect om even bij te komen van het zelf rijden, en tegelijk helemaal in de safarisfeer te komen.
Zelf rijden door Moremi en Chobe NP
Na een nacht in Maun, de toegangspoort tot Moremi, sloegen we opnieuw proviand in. In de parken zijn namelijk geen winkels en nauwelijks voorzieningen. Je bent echt op jezelf aangewezen.
Via Xakanaxa en Khwai reden we naar Savuti. Over mulle zandwegen waar je soms niet harder dan 5 km per uur rijdt. Best spannend. Want als je vastzit, zit je ook écht vast. Gelukkig ontmoetten we bij onze eerste campsite een gezin dat dezelfde route reed. We besloten een beetje in elkaars buurt te blijven. Niet te dicht op elkaar, maar wel met een geruststellende “wij zijn niet alleen”-factor.
De campings in Moremi en Chobe National Park zijn basic en niet omheind. ’s Nachts hoor je nijlpaarden of olifanten rondom je tent. Eén nacht moest ik nodig plassen en hoorde gegraas vlak bij de auto, keek voorzichtig vanuit mijn daktent en zag daar een nijlpaard staan. Even wachten dus. Toen het dier verder liep, sloop ik van de trap af en plaste direct naast de auto. Naar de wc lopen was geen optie.
Tips van de rangers en offline zijn
Navigeren in de parken doe je niet met Google Maps. Wegen veranderen per seizoen en er zijn talloze alternatieve routes ontstaan door waterstanden. Gelukkig geven de rangers bij elke gate advies: welke route het best begaanbaar is, waar water ligt, en waar het wild zich ophoudt.
Bij de parkentree kun je bovendien een duidelijk routeboek kopen, met daarin kaartjes en informatie over de verschillende wegen. Ook zit er een leuke afvinklijst in met álle dieren die je kunt tegenkomen; van de Big Five tot de kleinste vogelsoorten. Mijn zoon vond het geweldig om deze lijst bij te houden en enthousiast dieren af te strepen.
Hij vond het soms lastig dat hij onderweg geen mobiel bereik had. Geen contact met vrienden, geen updates op sociale media. Maar tegelijk gaf dat rust en ruimte voor kampvuurgesprekken, sterren kijken en echt samen zijn.
Terug naar de bewoonde wereld
Na dagen vol zandwegen, kampvuren en wilde dieren bereikten we Kasane. Daar kampeerden we naast een luxe lodge; een grappig contrast met onze stoffige kleren, zelfgemaakte pasta en daktent. Toen we strakgeklede toeristen zagen in hun safari-outfits en grote koffers, fluisterde mijn zoon:
“Mama, deze mensen zijn dan wel in Afrika. Maar wij hebben Afrika pas echt beleefd.” Ik kon hem alleen maar gelijk geven.
Onze reis eindigde in Zimbabwe, bij de imposante Victoriawatervallen. Omdat de meeste mensen dit ’s ochtends doen, bezochten wij het park in de middag. Het was bijna leeg en extra indrukwekkend. Een waardige afsluiter van een reis vol natuur, vrijheid en quality time.
Laatste avontuur op de Zambezi
Maar we hadden nog één avontuur te gaan: raften op de Zambezi. We daalden te voet af in de vallei, via een steil pad met spectaculair uitzicht. Beneden lagen de rafts al klaar voor een halve dag adrenaline op het kolkende water. Samen trotseerden we stroomversnellingen, lachten we ons nat en genoten we van het gevoel van vrijheid dat deze rivier je geeft.
En toen kwam het zwaarste stuk nog: de klim terug omhoog. Mijn zoon rende de steile klif zowat op, terwijl ik hijgend achter hem aan ploeterde. Gelukkig waren de gidsen en dragers onderweg meer dan behulpzaam want bij elke grote stap stond er wel iemand klaar om je een hand te geven. En boven wachtte de beloning: een goed verzorgde braai, ijskoude cola en een koud biertje voor mij. Pure beloning.
's Avonds sloten we onze reis af met een diner bij een Boma. Ja, een tikkeltje toeristisch, maar wel gezellig. Er werd gedanst, gedrumd en… we aten mopaniwormen. Mijn zoon haalde zijn schouders op, stopte er één in zijn mond en kreeg prompt een certificaat. We hebben het allebei ingelijst.
Botswana met kinderen kan dus ook als je alleen bent
Het idee van een safari alleen met je kind lijkt misschien spannend. Maar als ík het kan, kun jij het ook. Botswana is veilig, vriendelijk, goed georganiseerd en gemaakt voor avontuurlijke ouders die iets bijzonders willen delen met hun kind.
Mijn zoon en ik delen nu herinneringen die ons voor altijd verbinden. En mijn man? Die stond ons op te wachten in Brussel met een blik die zei: "volgende keer wil ik misschien tóch mee."
Tips voor alleenstaande ouders die willen reizen met hun kind
- Volg een 4x4-training in Nederland. Geeft vertrouwen én praktische skills.
- Betrek je kind actief bij de reis. Van daktent tot kampvuur, ze groeien ervan.
- Boek de campings in Moremi en Chobe NP vroeg. Ze zijn beperkt en snel vol.
- Gebruik papieren kaarten en vraag advies bij de gates.
- Laat je niet afschrikken. Het is spannend, maar vooral bijzonder.
Durf jij het aan?
Alleen op reis met je kind door Afrika... het klinkt als een grote stap. Maar het levert iets op dat je nergens anders krijgt: quality time, zelfvertrouwen, avontuur en herinneringen die je voor altijd bijblijven. Botswana met kinderen is haalbaar, veilig en hartverwarmend.
En jij? Wanneer ga jij? Bekijk dan eens onze voorbeeld reizen in Botswana en Namibië.
