Bij Local Hero Travel vinden we het belangrijk om échte reisverhalen te delen. In dit blog nemen we je mee naar Sapa, een prachtige regio in Noord-Vietnam vol rijstvelden, bergdorpen en gastvrije locals. Onze reiziger Carina maakte hier samen met haar gezin een tweedaagse trekking samen met hun gids Phinh. Lees hoe zij de indrukwekkende landschappen ontdekten, lokale bewoners ontmoetten en zelfs mee kookten in het dorp van hun gids.
Aankomst in Sapa
Ze was de kleinste van de groep gidsen die stond te wachten op het kleine parkeerterrein in het centrum van Sapa. Onze bus arriveerde er rond het middaguur na een rit van zes uur vanuit Hanoi. De stad maakte plaats voor rijstvelden, bruggen, lintdorpen en wegrestaurants. Des te noordelijker we kwamen des te groener en weidser de uitzichten. Phinh stelde zich aan ons voor. Een inklapparaplu bungelde in één van haar handen en een vissershoed bedekte grotendeels haar gitzwarte haren. We schatten haar halverwege de dertig. Na de kennismaking begeleidde ze ons naar een restaurant voor de lunch. Een goede bodem was wenselijk voor de 15 kilometer wandeltocht die die middag zou volgen.
Gezelschap van locals
Een uur later leidde Phinh ons door het centrum van Sapa, dat een oase van rust is in vergelijking met het drukke en chaotische Hanoi waar we net vandaan kwamen. Ze vertelde over de geschiedenis van de stad, hoe de Fransen het in 1922 stichtten en de ontwikkeling van het toerisme in de loop der jaren. We waren de stad net uit toen we gezelschap kregen van twee vrouwen.
Met roze en paarse rubberen laarzen tot kniehoogte en een grote rieten mand op hun rug liepen ze geruisloos op gepaste afstand achter ons aan. Ze bleken Mo en Sue te heten. Of ze bij de excursie hoorden vroegen we Phinh. ‘Nee, ze wonen hier in één van de dorpen. Ze lopen vaak een stukje mee en hopen dat je wat koopt. De mannen werken op het land en de vrouwen verdienen zo wat bij’, legde ze uit. We lieten het gebeuren.
Wandelen door modderige paden en bergdorpen
Niet veel later ging de route verder over smalle onverharde paden. Al vrij snel zakten onze schoenen weg in de bruine modder waardoor het soms lastig was om ons evenwicht te bewaren. Maar daar waren gelukkig de handen van Mo en Sue. De vrouwen schoten ons meermalen ongevraagd te hulp. We maakten er dankbaar gebruik van terwijl Phinh fier voorop bleef lopen als een soort Akela.
Af en toe stond ze stil om wat te vertellen over de omgeving: het dal, de bergen en de terrassen met rijstvelden die ware kunstwerken leken. We wandelden door de dorpen Y Linh Ho en Lao Chai die uit een dozijn eenvoudige huizen bestonden. Vriendelijke mensen scharrelden rond de huizen en kinderen liepen ons enthousiast tegemoet. Niet veel later namen we afscheid van Mo en Sue maar niet nadat we een paar spullen uit hun rieten manden kochten en hen uitgebreid bedankten voor de hulp door de modderige paden. Met een lach op hun gezicht keerden ze huiswaarts.
Ta Van en overnachting in een homestay
Na vijf uur lopen bereikten we eindelijk onze eindbestemming: Ta Van. Dit dorp in de Muong Hoa-vallei ligt te midden van de rijstvelden. Bij onze homestay stonden onze reistassen al op ons te wachten. ‘Morgenochtend om 9 uur gaan we verder wandelen en lunchen we in mijn dorp’, vertelde Phinh enthousiast voordat ze afscheid nam. De avond gebruikten we om van de uitzichten te genieten en uit te rusten van de lange wandeling die achter ons lag.
Rijstvelden, bamboebossen en watervallen
De volgende ochtend stond onze local hero Phinh op het afgesproken tijdstip klaar om ons nog meer te laten zien van deze prachtige omgeving. We liepen langs nog meer rijstvelden, passeerden een waterval, doken het bamboebos in en hadden mooi zicht op de Muong Hoa rivier. Phinh beantwoordde al onze vragen en gaf informatie bij belangrijke plekken. Niet te veel en niet te weinig zodat er ook nog wat overbleef voor onze eigen zintuigen.
Rond het middaguur bereikten we haar dorp waar ongeveer 100 families wonen. Een deel is familie van haar; schoonfamilie om precies te zijn. Geheel volgens traditie ging Phinh na haar huwelijk bij haar man en zijn familie wonen. Het loont dus om zonen te hebben voor de verzorging later maar ook weer niet te veel want ouders worden geacht hun land te verdelen over de zonen.
Een traditionele lunch in Phinh’s dorp
Eén zoon van 14 jaar telt het gezin van Phinh. Niet veel later zouden we hem ontmoeten in de keuken waar hij al druk bezig was met de voorbereidingen voor de lunch. Phinh dook snel de keuken in om hem te assisteren en vroeg of we wilden helpen. Niet veel later zaten we op krukjes van nog geen 50 centimeter hoog en vulden rijstvellen met groente.
De keuken was eenvoudig. Tegen de wand een plank die als aanrecht diende. Servies stond uit te druppen op een paar rekken en in de hoeken stonden twee grote plastic bakken met water. Ook de rest van het huis van Phinh en haar man was eenvoudig. Houten wanden en betonnen vloer. Geen banken, tafels of stoelen die de ruimte vulden. Wel een paar plastic stoelen. Op de veranda werd onze uitgebreide lunch geserveerd. Vol trots legde Phinh uit waar we allemaal uit konden kiezen: rijst, loempia’s, kip, varken en tofu. We genoten van het eten en het uitzicht. En toen was het weer tijd om door te gaan.
Homestay en afscheid
Na ruim een uur bereikten we voor de laatste keer onze homestay en daarmee was onze tweedaagse trekking ten einde. We namen afscheid van Phinh en bedankten haar uitvoerig voor de twee prachtige dagen. Voordat we de bus instapten maakten we nog een groepsfoto en zwaaiden onze local hero uit. We hadden ons geen betere gids kunnen wensen.
Ervaar Sapa zelf
Ben je na het lezen van deze reiservaring enthousiast geworden? Vraag je local Hero in Vietnam om het op te nemen in jouw persoonlijke reisplan. Wil je eerst nog inspiratie opdoen, bekijk dan onze voorbeeldreizen die nog op maat aan te passen zijn.
